Μέτρο της ποσότητας του διαλελυμένου άλατα στο νερό της θάλασσας. Επισήμως έχει οριστεί ως το συνολικό ποσό των διαλύεται στερεών στο νερό της θάλασσας στο τοις χιλίοις ((s)) κατά βάρος όταν όλοι το ανθρακικό έχει μετατραπεί σε οξείδιο, το μεθυλοβρωμίδιο και ιωδιούχου σε χλωριούχο, και εντελώς οξειδώνεται όλα οργανικής ύλης. Αυτά τα προσόντα αποτέλεσμα από τη χημική δυσκολία ξήρανση σε άλατα στο νερό της θάλασσας. Στην πράξη, η περιεκτικότητα σε αλάτι δεν προσδιορίζεται απευθείας αλλά είναι υπολογισμένο από chlorinity, ηλεκτρική αγωγιμότητα, ο δείκτης διαθλάσεως ή κάποια άλλη ιδιότητα των οποίων η σχέση με την περιεκτικότητα σε αλάτι είναι καλά εδραιωμένος. Τη σχέση μεταξύ chlorinity Cl και η περιεκτικότητα σε αλάτι s που ορίζονται στο isIFI πίνακες (Knudsen) του. Το 1940, ωστόσο, (Lyman) και (Φλέμινγκ) διαπιστώθηκε ότι η σχέση μεταξύ συνολικά διαλύεται άλατα (s) και chlorinity εκφράστηκε καλύτερα από το ΔΤΙ.